Al met al, best tevreden, nee zelfs hartstikke trots

Straks ga ik een online masterclass volgen bij Carola Rodrigues die mij al meerdermalen heeft aangezet tot verdieping en het herzien van mijn prioriteiten. Ter voorbereiding kregen de deelnemers van vandaag een mail die me heeft geïnspireerd voor het schrijven van dit blog.

Ik ben hartstikke trots op wat ik in het afgelopen jaar heb bereikt en in dit blog wil ik jullie daar deelgenoot van maken.

Vaak staan we er niet bij stil. Gunnen we onszelf niet de tijd om te genieten en om trots te zijn op wat we hebben bereikt. Iedere dag hebben jij en ik weer een stap vooruit gezet. Het heeft ons gebracht naar de laatste maand van dit jaar. En alleen daar mogen we al hartstikke trots op zijn!

Voor mij is dit waar ik trots op ben:

Het afgelopen half jaar heb ik geen alcohol gedronken. Natuurlijk was dat, ook voor mij, bij tijd en wijle, hartstikke moeilijk, maar ik heb het “over-all”, als gemakkelijker ervaren dan ik had verwacht. Een aantal van de zaken die volgen in dit rijtje van “achievements”, wijd ik minstens ten dele aan mijn nuchter zijn gebleven in de laatste zes maanden van dit bijzondere jaar.

Vanaf oktober heb ik eindelijk weer een plek voor mezelf. Een huurwoning op een fantastische plek. Aan het eind van mijn straat, tweehonderd meter van mijn voordeur, is een tunnel onder de weg naar Duitsland door. Deze tunnel komt uit bij een manege en een sportpark bij de recreatieplas het Wylermeer en van daar uit loop of fiets je zo het natuurgebied de Ooijpolder in. Ik heb er al ooievaars, heel veel soorten ganzen, fuuten en andere watervogels, fazanten, zilverreigers, een torenvalk, buizerds en zelfs een ijsvogel gezien. Ik geniet er echt dagelijks van.

Over twee dagen loopt mijn proeftijd af van mijn nieuwe baan. Ik ben per 1 december begonnen als activiteitenbegeleider op het centrum voor doof-blinden van Kalorama. Ik woonde drie dagen in Beek toen ik via het reïntegratie-bureau een vacature kreeg doorgestuurd voor een baan om de hoek.

Bij die vacature ben ik het overigens niet geworden. Ik bleef na de sollicitatie-procedure alleen achter met een interne kandidaat die om velerlei redenen voorrang moest krijgen. Maar omdat ik blijkbaar een goede indruk had gemaakt tijdens mijn twee dagdelen meedraaien waren diverse collega’s en woonbegeleiders enthousiast geworden. Onder andere, of met name, omdat ik een aanbod had op de grote vraag naar muziek gerelateerde activiteiten. Ik mocht dus de dag na het telefoongesprek van mijn afwijzing komen praten over de invulling van mijn door hun voor mij gecreëerde nieuwe functie.

Dan heb ik ook nog een bedrijf. Vlak voor de pandemie, vanaf juli 2019, om precies te zijn, was ik begonnen met Klank-Spijs concepten. In januari 2020 was ik hartstikke trots op mijn volle agenda en ik had er zin in. In maart was die agenda ineens leeg. De hele corona-periode is er zo goed als niets gebeurd. Deels omdat er heel veel niet kon en niet mocht vanwege de maatregelen, en deels omdat ik er, door het niet zien van mensen en mijn leeggelopen agenda zelf niet zo goed aan toe was. Maar ook daar kwam dit jaar verandering in. Ik heb mezelf en mijn onderneming weer bij elkaar geraapt en ik ben weer lekker bezig. Zowel oude als nieuwe opdrachtgevers weten me te vinden als troubadour, acteur, de zingende oesterman èn voor de andere klank-spijs concepten.

Vorige week heb ik een nieuw product op de markt gebracht. Mijn eigen gin. Ook hier ben ik super trots op. Ik werkte, als de zingende oesterman, al met een mooie gin gemaakt van Oosterschelde-water, maar dat format heb ik nu “next level” met deze gin helemaal naar mijn belevings-concept gehaald. Nog meer beleving, nog meer authenticiteit en ook nog eens een verschrikkelijk lekker drankje. Lees er hier meer over.

In het afgelopen jaar ben ik twee keer een maand in het buitenland geweest. Aruba was een enorm cadeau, waar ik mijn vriendje Jaap voor de rest van mijn leven dankbaar voor ga zijn. En mede door de mooie ervaringen en ontmoetingen daar ben ik extra gemotiveerd om daar nog wat moois van te gaan maken.

Ook mijn reis naar Spanje was erg leerzaam en heeft me veel inzichten gebracht.

Dan wil ik ten slotte nog stil staan bij mijn boeddhisme. Ik was al een lange tijd op zoek naar een vorm om mijn spiritueel en gevoelig zijn een plek te geven in mijn dagelijks leven. Via een lieve vriendin ben ik in contact gekomen met het Nichiren Boeddhisme en daar heb ik denk ik precies gevonden wat ik zocht. Zoals ik in het begin al schreef dat ik een groot deel van mijn successen toe wijd aan mijn een tijd niet drinken, zo wijd ik ook zeker een groot deel hiervan aan mijn boeddhistische beoefening. Het gaat te ver om hier nu erg over uit te wijden maar in een notendop; Hoewel boeddhaschap vaak gezien wordt als een bovennatuurlijke levensstaat die zich ver buiten de dagelijkse realiteit bevindt, is het voor mij een levensstaat die iedereen van nature bezit. Het is een staat van verlichting waarbij we ons bewust worden van de ware aard en het potentieel van het leven. Met deze bewustwording roepen we onze levenskracht, moed, vastberadenheid, compassie en wijsheid op.

In het Nichiren Boeddhisme zijn er geen voorschriften of regels waar je je aan moet houden. Door je te baseren op de hoogste levensstaat – boeddhaschap – kan je zelf, op basis van respect voor de waardigheid van het leven en een groeiend besef van de universele wet van oorzaak en gevolg, een moreel en ethisch oordeel vellen.

Al met al dus meer dan genoeg om trots op te zijn en ook een heleboel om naar uit te zien. Op mijn werk in de zorg heb ik de afgelopen weken meerdere keren mijn tranen niet of nauwelijks kunnen bedwingen als ik zie dat de dingen die ik me had voorgesteld of bedacht in de praktijk nog veel mooier zijn. Ik kan dan ook niet wachten dat allemaal verder te onderzoeken en ontwikkelen en ik geniet met deze prachtige mensen mee.

Ik ben ontzettend dankbaar voor alle mooie mensen die op mijn pad zijn gekomen, al zat die ene waarmee ik de leukste dingen van het leven graag wil delen er nog niet bij. Een mens moet ook nog iets te wensen over houden nietwaar. En blijven dromen en in die dromen geloven. Straks gaan we het nog hebben over visualiseren en dat ook nog in praktijk brengen. Wie weet wat dat nog in petto heeft.

Met frisse moed en enthousiasme stap ik over niet al te lange tijd het nieuwe jaar in en ik heb er enorm veel zin in. Op naar een mooi, liefdevol en succesvol nieuw jaar voor mij maar wat mij betreft ook voor jullie allemaal .

Blaevez mad ha didruibulh (Bretons voor een gelukkig nieuw jaar zonder tegenspoed)

Op huizen en katten passen

Nio mijn zorgkat uit Grave

Al weer een hele tijd geleden, 2014, paste ik op een hond en twee katten op een berg in de Haut Languedoc. Vlak bij de plek waar ik jaren daarvoor al met mijn goede vriend Cees Rombout geregeld de tot villa verbouwde katharen ruïne van zijn goede vriend Pan bewaakte als hij met vrouw en kind op vakantie wilde. Een oase van rust met maar één paar buren waarmee je een berg deelde. Één van de buren is inmiddels een goede bekende geworden en bij hem op zijn kasteel heb ik al diverse keren opgetreden. Bij die optredens heb ik ook weer leuke nieuwe mensen leren kennen. En de inmiddels naar Spanje verhuisde buurman heeft me nu al weer uitgenodigd om daar deze zomer een keer te komen spelen.

Omdat ik wat te klein en te rumoerig woon ben ik naarstig op zoek naar andere woonruimte, maar ik ben niet de enige. Zodoende ben ik erg blij dat ik nu al drie weken aan een stuk weer op huizen en katten aan het passen ben van vrienden die op vakantie zijn. En er kwam gisteren al weer een vraag bij.

De laatste week paste ik op het huis en de katten van mijn vriendin Isolde in Delft. Ook erg leuk om weer in Delft te zijn. In een grijs verleden werkte ik daar een dag of vier in de week en dat zo’n 25 jaar lang. Gewoond heb ik er nooit, maar ik voel me er na al die jaren wel thuis. Een van de eerste dagen heb ik De Klomp en de Klok bezocht prachtige authentieke cafés waar ik mooie herinneringen heb liggen en waar ik ook menig maal het volk heb mogen vermaken. Soms gewoon spontaan, maar ook bijvoorbeeld in het kader van het Fringe festival. Ik had zaterdag met een aantal oud bekenden uit de streek afgesproken en heb heerlijk aan de gracht, net als destijds, zitten genieten van een Rochfort 8 en het aangename gezelschap van ondermeer Hélène, Helian en Judith. Één van mijn favoriete collega troubadours, Lucas Florent, kwam nog voorbij op weg naar de noeste arbeid.

Ik heb ook nog even de stoute schoenen aangetrokken en heb op het terras van Van Ouds (De twee kruikjes) op de Molslaan een soort hommage gebracht aan Boudewijn, de oude eigenaar die helaas niet meer onder ons is. Ooit werd ik daar naar binnen getrokken omdat ik hem het lied “Tous les garçons et les filles de mon age” van Française Hardy hoorde spelen en zingen. Sindsdien was ik er regelmatig voor en na mijn optredens in een niet nader te noemen etablissement te vinden. Het was een warm bad. Veel van de vaste gasten van destijds waren aangenaam verrast me weer eens te horen spelen en het rumoerige terras veranderde in een muisstil luisterpubliek. Zeker na de corona-periode, erg fijn om te merken dat ik dat nog kan.

Mocht één van jullie nog een leuke plek weten waar op gepast mag worden, al dan niet op een Franse berg en met of zonder huisdieren die aandacht behoeven, laat het me dan gerust weten. Ik houd ook van (moes)tuinieren en kook graag met groenten uit eigen tuin.

Misschien zijn we na COVID-19 wel meer toe aan klankspijsconcepten

Net als heel veel van mijn collega´s, zowel de zwoegers in de horeca als mijn musicerende vakbroeders, had ik half maart ineens een lege agenda. ZZP-er betekende ineens zanger zonder podium.

Ik verheugde me op hele leuke opdrachten op festivals als Down The Rabbit Whole, North Sea Jazz en Lowlands waar ik met een nieuw concept zou komen in samenwerking met Primeros en Koppert Cress. Verder stonden er leuke dingen in het verschiet als de zingende oesterman en met het Straatheater van Plezier verheugde we ons onder andere een optreden in België en als Yann Lawick de troubadour had ik ook hele leuke opdrachten in de agenda staan.

Maar ineens werd alles geannuleerd en zat ik met een lege agenda thuis. Ik had net de gemeente laten weten dat het zo goed ging met mijn bedrijf dat ik geen gebruik meer wilde maken van de BBZ ( Bijzonder Bijstand Zelfstandigen). En nog geen twee weken later moest ik een beroep doen op de Tijdelijke overbruggingsregeling zelfstandig ondernemers (Tozo).

Maar nu ik van de eerste schrik bekomen ben, door letterlijk op mezelf teruggeworpen te zijn. Denk ik dat na de COVID-19 Nederland misschien wel meer toe is aan mijn concept dan er voor. Als we elkaar straks weer mogen gaan ontmoeten, zullen we dat veel meer gaan waarderen dan voor de corona-crisis. We weten ineens weer hoe fijn het is om met vrienden aan tafel te zitten en hoe fijn het is om naar live muziek te luisteren.

Het concept van de klankspijs-concepten draait om met aandacht genieten. Juist daarom werk ik alleen voor kleine gezelschappen en is het dus zelfs ook mogelijk om iets meer afstand van elkaar te houden. Gerechten opdienen en wijn inschenken zal niet lukken op anderhalve meter afstand, maar daar is vast ook iets op te vinden.

Ik ben er van overtuigd dat het weer gaat lukken om met mooie gerechten waarvan het bijzonderste ingrediënt een liedje is, mijn gasten te kunnen trakteren op een onvergetelijke ervaring.

Hieronder als voorpret vast enkele gerechten.

@troubadour2014

HET VRIJDAGINTERVIEW JAN WILLEM VAN OPSTAL

‘Ik wil mensen een onvergetelijke herinnering bezorgen’

Vermakelaar in Ontroerend Goed

Jan Willem van Opstal Foto: Gerard Verschooten

Of je hem nu een koksmuts, een mijter of een middeleeuwse baret opzet, het past hem allemaal. Accordeon, gitaar, piano? Hij bespeelt ze. Oesters of een 6-gangen menu? Hij bereidt ze met liefde. Jan Willem van Opstal is theatermaker, muzikant/zanger en culinair kleinkunstenaar. Onder meer.

De Gelderlander
Claudia Fitsch Nijmegen 29-11-19
Nijmegen 29-11-19
Jan Willem van Opstal is in Nijmegen vooral bekend als muzikant en ‘zingende oesterman’. Maar als je zijn cv leest, word je duizelig van alle activiteiten.

Je werkte in een circus, had als ‘middeleeuwse troubadour’ Yann Lawick een theaterprogramma, maakte CD’s. Maar je hebt ook ervaring in de zorg, begeleiding en kinderopvang.

Veel is toevallig zo gelopen. Mijn oudere zus, Jeanine, heeft het syndroom van Down. Vroeger, thuis, ging ik haar steeds meer begeleiden, bracht ik haar naar muziek- en dansles. Toen haar docenten stopten, nam ik het tijdelijk over, als muziekbegeleider en dansdocent. Tenminste, dat was de bedoeling, maar het werden een paar jaar. Zo ben ik uiteindelijk ook activiteitenbegeleiding gaan doen in de zorg.
Ik rolde daarna via werk en vrijwilligerswerk van het één in het ander en dan wilde ik een diploma op dat gebied. Activiteitenbegeleiding, muziektherapie, educatief werk. Ik heb veel geleerd, maar soms bleek dat een opleiding niet datgene bood wat ik zocht, zoals de kunstacademie.

Door jouw studie aan de Kopse Hof belandde je in Nijmegen?

Ja. Ik deed muziektherapie, totdat het dak van mijn huis waaide op een moment dat ik even weg was. De storm had mijn werkstuk, dat op de piano lag, ‘all over’ Lent geblazen’, waar ik woonde. In die tijd had ik nog geen computer en de moed ontbrak me om opnieuw te beginnen. Dus besloot ik over te stappen op de studie ortho-agogisch werk.
Ik blijf me ontwikkelen. Mijn jongste diploma is van juni dit jaar. De afgelopen jaren heb ik in Antwerpen aan de PIVA Hotelschool een ambachtelijke, klassieke koksopleiding gedaan. Daar leer je de fundamenten van het vak.

Je bent veelzijdig: kok, acteur, clown, muzikant, liedschrijver, ‘zingende oesterman’. Is muziek een rode draad?

Ja. Van huis uit hoorde ik veel klassieke muziek, mijn vader speelde piano en blokfluit, mijn moeder citer. Mijn vroege jeugd heb ik doorgebracht in het Bretonse vissersdorp Lesconil, waar mijn ouders onderzoek deden naar een bepaalde bacterie die op zeewier groeit. In Lesconil zat ik als baby soms in de box in café Ty-An-Aod, samen met het zoontje van de café-eigenaar. Mijn ouders waren bevriend met de cafébaas en zijn vrouw. Alan Stivell, toen nog niet beroemd, speelde daar op zijn Keltische harp, de vissers zongen er Bretonse liederen. Dat is mijn muzikale basis. Als kind kreeg ik bovendien al jong muziekles.
Die Frans-Bretonse erfenis zie je terug bij de zingende oesterman. De chansons en ‘les huîtres’, de oesters, vormen een harmonieuze combinatie, die ik verder heb uitgebouwd. Sinds kort heb ik een eigen bedrijf. Moment Suprême: klank-spijs concepten.

Wat moeten we ons daarbij voorstellen?

Een avondvullend meergangen-diner met muziek, ter plekke bereid bij mensen thuis of op een andere locatie. Iedere gang voorzie ik van een bijpassend lied. Muziek, gerechten en dranken kunnen elkaar versterken, waardoor je met meer aandacht geniet. Met de combinatie koken en kleinkunst ben ik, denk ik, redelijk uniek. Ik creëer koestermomenten, wil mensen een onvergetelijke herinnering bezorgen.

Wat drijft jou? Wat maakt musiceren, acteren en koken zo de moeite waard?

Ik ben een pleaser, vind het fijn om het mensen naar de zin te maken. Of ik nu voor ze zing of voor ze kook. Ik word oprecht blij als ik zie dat mensen genieten van een avond uit. Gastvrijheid heb ik van thuis meegekregen, mijn ouders waren heel sociaal, ontfermden zich over mensen. Zo namen ze eens een Engelse lifter mee in de auto. En naar huis. Die heeft uiteindelijk een jaar bij ons op zolder gewoond.
Daarnaast houd ik zelf erg van lekker eten en drinken. Een levensgenieter? Dat denk ik wel ja.
PASPOORT
Jan Willem van Opstal (Breda, 1965), doorliep na zijn jeugd in Frankrijk de middelbare school in Breda. In die tijd schreef hij een musical voor het jongerenkoor waarin hij zong en op zijn zestiende maakte hij zijn eerste clownsvoorstelling.
Hij pendelde als muzikant veel tussen Frankrijk en Nederland en deed internationale tournees met commedia dell’arte groep ‘il Popolo’ en diverse andere groepen.
commedia dell’arte groep ‘il Popolo’ en diverse andere groepen.
Vanaf 1986 treedt hij op als middeleeuws troubadour.
Hij was in de jaren ’90 de grondlegger van Upside Down Produkties, een impresariaat voor ‘ambulant vermaak op maat’, met troubadours, goochelaars, narren, waarzegsters, vuurspuwers en andere animatoren.
In 1998 kwam zijn eerste cd uit, Moment Suprême. Later volgden er meer.
Later volgden er meer.
In 2012 en 2013 trok hij langs theaters met zijn zelfgeschreven programma ‘Ontroerend Goed’.
Verder acteerde hij in bedrijfsfilms, educatieve films, commercials en een speelfilm.
Sinds enkele jaren brengt hij zingend de oester onder de aandacht van een groter publiek. Vanaf juli 2019 verzorgt hij ‘klank-spijs concepten’. Daarnaast werkt hij als projectleider en programmeur in het Wintercafé van Cultuurpodium Groene Engel in Oss.

Klank-Spijs op de Opoe Sientje

Moment Suprême op 22 augustus 2019

Een huiskamerconcert in de vorm van een diner met bij iedere gang als bijzonder ingrediënt een lied.

In de keuken in het ruim bereidt de chef de amuse voor;
Bretonse oesters met een gelletje van zestes van limoen en een verveineblad.

Als eerste gang waren er gegratineerde oesters met brie en bleu d’Auvergne

Na een Bretons zeemanslied en een ballade over een herbergbezoek trekt de chef zich terug in zijn domein om de volgende gang voor te bereiden.
Als de springrolls worden geserveerd schenkt Kim de wijn in.

De koppen en schalen van de scampi in de springrolls en de Hollandse grijze garnalen, vormden de basis voor de bisque.

Bij het hoofdgerecht werd de gitaar verruild voor het schippersklavier.

Een duo van huisgerookte zoetwatervissen; de forel en de snoekbaars met de over een opperdoezer gesmolte tallegio, een combi van pleurotten en lamsoor en gegrilde groene asperges.

Mijn goede vriend Gijs van Vliet kwam ons, voor het dessert, nog even verrassen met wat extra gevoelige snaren

Een brownie met wal- en pecannoten met een topping van witte chocolade en roomkaas waarop Bretonse karamel en eetbare bloemen.

Foto’s: Sandra van Dijk / Momentenvanger