Op huizen en katten passen

Nio mijn zorgkat uit Grave

Al weer een hele tijd geleden, 2014, paste ik op een hond en twee katten op een berg in de Haut Languedoc. Vlak bij de plek waar ik jaren daarvoor al met mijn goede vriend Cees Rombout geregeld de tot villa verbouwde katharen ruïne van zijn goede vriend Pan bewaakte als hij met vrouw en kind op vakantie wilde. Een oase van rust met maar één paar buren waarmee je een berg deelde. Één van de buren is inmiddels een goede bekende geworden en bij hem op zijn kasteel heb ik al diverse keren opgetreden. Bij die optredens heb ik ook weer leuke nieuwe mensen leren kennen. En de inmiddels naar Spanje verhuisde buurman heeft me nu al weer uitgenodigd om daar deze zomer een keer te komen spelen.

Omdat ik wat te klein en te rumoerig woon ben ik naarstig op zoek naar andere woonruimte, maar ik ben niet de enige. Zodoende ben ik erg blij dat ik nu al drie weken aan een stuk weer op huizen en katten aan het passen ben van vrienden die op vakantie zijn. En er kwam gisteren al weer een vraag bij.

De laatste week paste ik op het huis en de katten van mijn vriendin Isolde in Delft. Ook erg leuk om weer in Delft te zijn. In een grijs verleden werkte ik daar een dag of vier in de week en dat zo’n 25 jaar lang. Gewoond heb ik er nooit, maar ik voel me er na al die jaren wel thuis. Een van de eerste dagen heb ik De Klomp en de Klok bezocht prachtige authentieke cafés waar ik mooie herinneringen heb liggen en waar ik ook menig maal het volk heb mogen vermaken. Soms gewoon spontaan, maar ook bijvoorbeeld in het kader van het Fringe festival. Ik had zaterdag met een aantal oud bekenden uit de streek afgesproken en heb heerlijk aan de gracht, net als destijds, zitten genieten van een Rochfort 8 en het aangename gezelschap van ondermeer Hélène, Helian en Judith. Één van mijn favoriete collega troubadours, Lucas Florent, kwam nog voorbij op weg naar de noeste arbeid.

Ik heb ook nog even de stoute schoenen aangetrokken en heb op het terras van Van Ouds (De twee kruikjes) op de Molslaan een soort hommage gebracht aan Boudewijn, de oude eigenaar die helaas niet meer onder ons is. Ooit werd ik daar naar binnen getrokken omdat ik hem het lied “Tous les garçons et les filles de mon age” van Française Hardy hoorde spelen en zingen. Sindsdien was ik er regelmatig voor en na mijn optredens in een niet nader te noemen etablissement te vinden. Het was een warm bad. Veel van de vaste gasten van destijds waren aangenaam verrast me weer eens te horen spelen en het rumoerige terras veranderde in een muisstil luisterpubliek. Zeker na de corona-periode, erg fijn om te merken dat ik dat nog kan.

Mocht één van jullie nog een leuke plek weten waar op gepast mag worden, al dan niet op een Franse berg en met of zonder huisdieren die aandacht behoeven, laat het me dan gerust weten. Ik houd ook van (moes)tuinieren en kook graag met groenten uit eigen tuin.

HET VRIJDAGINTERVIEW JAN WILLEM VAN OPSTAL

‘Ik wil mensen een onvergetelijke herinnering bezorgen’

Jan Willem van Opstal Foto: Gerard Verschooten

Of je hem nu een koksmuts, een mijter of een middeleeuwse baret opzet, het past hem allemaal. Accordeon, gitaar, piano? Hij bespeelt ze. Oesters of een 6-gangen menu? Hij bereidt ze met liefde. Jan Willem van Opstal is theatermaker, muzikant/zanger en culinair kleinkunstenaar. Onder meer.

De Gelderlander

Claudia Fitsch Nijmegen 29-11-19

Nijmegen 29-11-19

Jan Willem van Opstal is in Nijmegen vooral bekend als muzikant en ‘zingende oesterman’. Maar als je zijn cv leest, word je duizelig van alle activiteiten.

Je werkte in een circus, had als ‘middeleeuwse troubadour’ Yann Lawick een theaterprogramma, maakte CD’s. Maar je hebt ook ervaring in de zorg, begeleiding en kinderopvang.

Veel is toevallig zo gelopen. Mijn oudere zus, Jeanine, heeft het syndroom van Down. Vroeger, thuis, ging ik haar steeds meer begeleiden, bracht ik haar naar muziek- en dansles. Toen haar docenten stopten, nam ik het tijdelijk over, als muziekbegeleider en dansdocent. Tenminste, dat was de bedoeling, maar het werden een paar jaar. Zo ben ik uiteindelijk ook activiteitenbegeleiding gaan doen in de zorg.

Ik rolde daarna via werk en vrijwilligerswerk van het één in het ander en dan wilde ik een diploma op dat gebied. Activiteitenbegeleiding, muziektherapie, educatief werk. Ik heb veel geleerd, maar soms bleek dat een opleiding niet datgene bood wat ik zocht, zoals de kunstacademie.

Door jouw studie aan de Kopse Hof belandde je in Nijmegen?

Ja. Ik deed muziektherapie, totdat het dak van mijn huis waaide op een moment dat ik even weg was. De storm had mijn werkstuk, dat op de piano lag, ‘all over’ Lent geblazen’, waar ik woonde. In die tijd had ik nog geen computer en de moed ontbrak me om opnieuw te beginnen. Dus besloot ik over te stappen op de studie ortho-agogisch werk.

Ik blijf me ontwikkelen. Mijn jongste diploma is van juni dit jaar. De afgelopen jaren heb ik in Antwerpen aan de PIVA Hotelschool een ambachtelijke, klassieke koksopleiding gedaan. Daar leer je de fundamenten van het vak.

Je bent veelzijdig: kok, acteur, clown, muzikant, liedschrijver, ‘zingende oesterman’. Is muziek een rode draad?

Ja. Van huis uit hoorde ik veel klassieke muziek, mijn vader speelde piano en blokfluit, mijn moeder citer. Mijn vroege jeugd heb ik doorgebracht in het Bretonse vissersdorp Lesconil, waar mijn ouders onderzoek deden naar een bepaalde bacterie die op zeewier groeit. In Lesconil zat ik als baby soms in de box in café Ty-An-Aod, samen met het zoontje van de café-eigenaar. Mijn ouders waren bevriend met de cafébaas en zijn vrouw. Alan Stivell, toen nog niet beroemd, speelde daar op zijn Keltische harp, de vissers zongen er Bretonse liederen. Dat is mijn muzikale basis. Als kind kreeg ik bovendien al jong muziekles.

Die Frans-Bretonse erfenis zie je terug bij de zingende oesterman. De chansons en ‘les huîtres’, de oesters, vormen een harmonieuze combinatie, die ik verder heb uitgebouwd. Sinds kort heb ik een eigen bedrijf. Moment Suprême: klank-spijs concepten.

Wat moeten we ons daarbij voorstellen?

Een avondvullend meergangen-diner met muziek, ter plekke bereid bij mensen thuis of op een andere locatie. Iedere gang voorzie ik van een bijpassend lied. Muziek, gerechten en dranken kunnen elkaar versterken, waardoor je met meer aandacht geniet. Met de combinatie koken en kleinkunst ben ik, denk ik, redelijk uniek. Ik creëer koestermomenten, wil mensen een onvergetelijke herinnering bezorgen.

Wat drijft jou? Wat maakt musiceren, acteren en koken zo de moeite waard?

Ik ben een pleaser, vind het fijn om het mensen naar de zin te maken. Of ik nu voor ze zing of voor ze kook. Ik word oprecht blij als ik zie dat mensen genieten van een avond uit. Gastvrijheid heb ik van thuis meegekregen, mijn ouders waren heel sociaal, ontfermden zich over mensen. Zo namen ze eens een Engelse lifter mee in de auto. En naar huis. Die heeft uiteindelijk een jaar bij ons op zolder gewoond.

Daarnaast houd ik zelf erg van lekker eten en drinken. Een levensgenieter? Dat denk ik wel ja.

PASPOORT

Jan Willem van Opstal (Breda, 1965), doorliep na zijn jeugd in Frankrijk de middelbare school in Breda. In die tijd schreef hij een musical voor het jongerenkoor waarin hij zong en op zijn zestiende maakte hij zijn eerste clownsvoorstelling.

Hij pendelde als muzikant veel tussen Frankrijk en Nederland en deed internationale tournees met commedia dell’arte groep ‘il Popolo’ en diverse andere groepen.

commedia dell’arte groep ‘il Popolo’ en diverse andere groepen.

Vanaf 1986 treedt hij op als middeleeuws troubadour.

Hij was in de jaren ’90 de grondlegger van Upside Down Produkties, een impresariaat voor ‘ambulant vermaak op maat’, met troubadours, goochelaars, narren, waarzegsters, vuurspuwers en andere animatoren.

In 1998 kwam zijn eerste cd uit, Moment Suprême. Later volgden er meer.

Later volgden er meer.

In 2012 en 2013 trok hij langs theaters met zijn zelfgeschreven programma ‘Ontroerend Goed’.

Verder acteerde hij in bedrijfsfilms, educatieve films, commercials en een speelfilm.

Sinds enkele jaren brengt hij zingend de oester onder de aandacht van een groter publiek. Vanaf juli 2019 verzorgt hij ‘klank-spijs concepten’. Daarnaast werkt hij als projectleider en programmeur in het Wintercafé van Cultuurpodium Groene Engel in Oss.

Jan Willem van Opstal zingt “de wolken”