Hoe mooi zou het zijn als je aan je netwerk kan vragen om je te helpen met de dingen waar je zelf niet goed genoeg in bent. Zo ben ik bijvoorbeeld niet goed in boekhouden, niet goed met computers, IT, etc. Ik heb een domeinnaam gereserveerd, daar betaal ik ook voor, voorheen werkte het, maar nu dus niet. Ik heb al uren zitten klunzen en het is nog steeds niet geregeld. Ik weet zeker dat ik heel veel, met name jongere mensen, ken die dit in een handomdraai hebben geregeld. Het hoeft natuurlijk niet voor niets, maar voor elkaar helpen vraag je ook niet de hoofdprijs. Liever nog zou ik zelf iets terug doen. Het “ouderwetse” gesloten beurzen principe.
Toen ik, best al weer een tijdje terug, een redelijk succesvol ondernemer was, vond ik het erg leuk om andere beginnende ondernemers, maar ook mensen die al een hele tijd bezig waren en die vast liepen, te helpen. Een bevriende ex-klasgenoot was bijvoorbeeld een klusbedrijf begonnen en deed de verbouwing van mijn kantoor. Met mijn impresariaat heb ik heel wat beginnende artiesten mogen helpen bij de start van hun carrière. Beginnende bands kregen via mij hun eerste schnabbels. Collega muzikanten, acteurs en animatoren konden via mijn bemiddeling ineens beter gaan verdienen bij betere klanten in binnen- en buitenland. Dit alles had te maken met het herkennen van elkaars talenten en het elkaar dingen gunnen.
Helaas heb ik, net als velen met mij, na de corona periode, als ondernemer geen vet meer op de botten. Ik was tot voor kort (en eigenlijk nog steeds) afhankelijk van de voedselbank en alle toeslagen omdat mijn vaste lasten (zeker met de huidige energiekosten) opgeteld een hoger bedrag vormen dan mijn inkomen. Ook daar kunnen we elkaar denk ik goed helpen. Ik denk dan aan elkaar opdrachten gunnen, reclame voor elkaars diensten en producten maken, elkaars blogs, sites en posts delen, etc.
Wie doet er mee?Wie denkt er mee?
Het lijkt mij erg leuk om weer zo aan de slag te gaan. Elkaar weer te helpen en zoals ik hierboven al beschreef kan ik zelf ook nog best wat hulp gebruiken. Het moet toch eenvoudig te regelen zijn dat je binnen een community (bijvoorbeeld een besloten Facebook groep, of een WhatsApp groep of op een WordPress site) een hulpvraag kan stellen en dat je netwerk dan kan reageren of iemand uit zijn of haar netwerk kan tippen zodat je elkaars problemen kan oplossen met elkaars kennis en kunde.
En misschien heb ik het wel over iets wat al lang bestaat, maar waarvan ik het bestaan nog niet weet.
Straks heb ik bijvoorbeeld een afspraak bij StartUp Nijmegen, waar ook allerlei initiatieven zijn voor en door jonge ondernemingen en ondernemers.
Lief netwerk hoe zit het? Laat het me weten s.v.p.
Op 16 mei j.l. schreef ik het blog “Op katten en huizen passen“. Daarin schrijf ik o.a. dat ik naarstig op zoek ben naar andere woonruimte omdat ik, op mijn bijna 57e toch echt te oud begin te worden voor het wonen in een studentenhuis. Niets ten nadelen van mijn huisgenoten. Ze zijn stuk voor stuk hele aardige mensen en ik kan het met iedereen eigenlijk best goed vinden, maar ik heb wel echt behoefte aan meer “eigen” ruimte en meer rust. De onrust, daar waar ik woon, wordt vaak niet eens door mijn eigen huisgenoten veroorzaakt, maar bijvoorbeeld door de soortgelijke bewoners van andere studentenhuizen die, midden in de nacht, doorgaans in kennelijke staat, op weg zijn naar huis. Regelmatig ligt er iemand in onze voortuin, al dan niet kotsend, in de vaste overtuiging dat hij of zij al thuis is. Verder woon ik aan de voorkant van het huis en naast de voordeur die, om mij niet helemaal duidelijke redenen, ’s nachts alleen dichtgegooid kan worden. Van dat geluid word ik steeds wakker, als ik al kan slapen. En fin, het punt is, zonder nog verder uit te wijden, helemaal duidelijk lijkt me.
Maar ik heb goed nieuws: Ik ga verhuizen!
Met hulp van diverse instanties, waaronder Woonwaarts en het buurtteam volwassenen uit Bottendaal, heb ik urgentie gekregen bij Entree en wonder boven wonder kreeg ik zo goed als direct een huis toegewezen. Een z.g. loopbaanbestendige woning in het mooie Beek-Ubbergen. Vlak bij het huis Wylerberg waar ik ooit mocht meewerken aan een Gezamtkunstwerk; Huis Wylerberg, Ein Grenzfall, De mevrouw die er woonde is inmiddels al naar een verzorgingshuis. Ik kreeg van één van haar dochters op de Franse nationale feestdag ter ere van de bestorming van de Bastille, een rondleiding. Spijtig genoeg lukt het de nabestaanden van de vorige bewoonster niet om de woning eerder dan 31 augustus op te leveren, ze hebben immers tot die datum huur betaald, Voor mij uiterst ongunstig want ik ben de hele maand september op tournee in Spanje. Nu staat mijn nieuwe en mijn oude woonplek dus vanaf 26 aug leeg en moet ik op beide plekken én de opslag dubbele huur betalen. Maar goed dat is “maar”geld. Als je het niet hebt blijft dat toch een probleem.
Om weer even on topic te komen, zoals dat tegenwoordig heet. Ook op dit moment ben ik op een huis en een bijbehorende, zorgbehoevende kat aan het passen. Na De Graafseweg en Delft ben ik nu neergestreken in het pittoreske vestingstadje Grave waar Nio woont. Nio is de bejaarde en inmiddels ook tandeloze en blinde kat van de dochter van een goede kennis van me uit de benedenstad. Dochterlief is met haar gezin op vakantie naar Portugal en ik heb de zorg voor de kat op me genomen met als tegenprestatie het mogen water geven van de planten en het mogen gebruiken van het huis. Er is een keyboard en een gitaar aanwezig, Het huis heeft een fijn stadstuintje en een fijne keuken en slaapkamer dus ik kan me hier prima vermaken. Verder heb ik natuurlijk de laptop mee waarop ik nu o.a. dit blog zit te schrijven.
Ik heb ontzettend veel zin in het in Beek gaan wonen, in mijn hoofd ben ik de muren al aan het (laten) stucken, de kamers al aan het inrichten en al begonnen met een project waarin ik eindelijk weer ga schilderen. Nee niet de muren maar schilderijen. Het idee van het daadwerkelijk hebben van een nieuwe woon-plek, moet nog steeds een beetje landen. Dit komt natuurlijk ook omdat ik hier ondertussen ook bezig ben met de voorbereiding voor mijn maand Spanje, de optredens aan het einde van deze maand en die voor als ik weer terug in Nederland ben. Ook probeer ik, tussen mijn zorgtaken voor de kat door, nog een beetje van de omgeving te genieten en fiets ik veel in de prachtige omgeving van Grave, langs de Kraaienbergse plassen en in de uiterwaarden richting Ravenstein.
Maar goed. Het is inmiddels al weer woensdag en de laatste week hier is dus ingegaan op maandag ga ik hier het pand al weer verlaten. Ik vrees dat ik deze kat meer ga missen dan die ander vrijbuiters. Niet zo gek ook want met dit beest heb je door het moeten voeren en medicatie moeten geven wel heel veel meer contact. Ik zit ook regelmatig uren met het beest op schoot. En al mijn kleding zit voortdurend onder de kattenharen. Maar goed dat ik niet allergisch ben. Nio kan ook echt een dwingeland zijn en deze meneer heeft ook nog eens een merkwaardig eigen karakter. Een vol bakje voer is geen garantie voor succes. Vandaag geen zin in een bepaald soort brokjes, Dan wacht meneer gewoon tot er iets anders wordt aangeboden. Ik geloof niet dat ik zelf zo’n huisdier zou kunnen hebben , maar voor twee weken is het goed te doen. En het is net als met kinderen; Hoe onuitstaanbaar ze zich ook gedragen, je gaat er toch van houden. Zei ik dat hardop?
In de veronderstelling dat degene die nu nog aan het lezen is zich waarschijnlijk enorm moet hebben verveeld, omdat ik eindelijk toch nog van een soort van verlate nachtrust ga genieten en, last but not least, omdat mijn inspiratie op lijkt te zijn, ga ik u groeten en vervolg ik later weer dit blog. Fijne dag.
Ik walg van het vernielende tuig. En ik distantieer me te allen tijde van mensen die stenen en vuurwerk gooien naar politieagenten en hulpverleners. Een absolute grens werd voor mij ook bereikt bij het belagen van een ziekenhuis. Maar ik walg misschien nog wel meer van de witte boord criminelen waarvan de arrogante, naïeve politici van dit land een soort marionetten zijn. Als politici in praatprogramma’s het gore lef hebben om deze, door hun eigen wanbeleid veroorzaakte excessen, aan te grijpen voor verkiezingsretoriek en op geen enkel moment hun eigen aandeel in deze uit de hand gelopen situatie onder ogen willen zien, bewijzen ze andermaal geen knip voor de neus waard te zijn.
Ik weet hoe het voelt persona non grata te zijn in dit land. Wel plichten geen rechten. Onrechtvaardig behandeld worden en de daaruit voortvloeiende machteloosheid. Ik herken de wanhoop van de groeiende groep mensen die totaal geen vertrouwen meer hebben in onze overheid.
Als je in dit land benadeeld wordt door het falen van een officiële instantie, of door criminelen die goed gebruik weten te maken van ons, op vele vlakken, falende rechtssysteem, heb je in dit land een onoplosbaar probleem.
De onneembare vesting van de bureacratie
Je kan aankloppen bij allerlei verzuilde loketten en je vind niemand die je kan of wil helpen. Het komt de echte criminelen en hun handlangers in het politiek systeem maar al te goed uit dat er nu heel veel domme kinderen en malloten, die alleen maar uit zijn op wanorde, lopen te rellen. Dat is koren op de molen van de politici die daardoor een groep hebben om tegen te ageren en tegelijkertijd een reden om niet te reageren op de vreedzaam protesterende meerderheid die bewust wordt overschaduwd door de relschoppers. Er werd en word een verband gelegd met 40 jaar geleden; Geen woning geen kroning. En daar hebben ze een punt. Huiseigenaren die om de markt op te drijven panden lieten leeg staan terwijl er woningnood heerste onder de armere bevolking. Ook hier werd het kapitaal beschermd. Ook daar infitreerde handlangers van de overheid in opdracht en aangestuurd door speciale politie-eenheden in de krakersgroepen zodat informatie van binnenuit naar buiten kwam. Later is deze methode heel even aan het licht gekomen en in vele doofpotten beland.
Als ik terugdenk aan de praktijken van Dokters van Leeuwen zou het mij niets verbazen als de relschoppers hier en daar worden aangespoord door de heersende macht zodat de echte demonstranten, de spreekbuis van de groeiende groep mensen die het vertrouwen in de overheid kwijt zijn, bewust worden overstemt.
Het vertrouwen is weg
Drie miljoen stemmers van het Nederlanders electoraat stemt niet meer omdat ze van mening zijn dat het toch geen zin heeft. Anderen stemmen op idealisten die zoveel te klein zijn dat ze nooit groot genoeg worden om daadwerkelijk een vuist te maken tegen de marionetten van de mafia.
Eigenlijk is Nederland al lang een bananenrepubliek. De vrouwen-, drugs- en wapenhandel hebben hier in feite de touwtjes in handen. Dat is alleen nooit aan te tonen en er is geen journalist die het waagt hier aandacht aan te besteden want dan is hij zijn leven niet meer zeker. Het geld regeert en degenen die er belang bij hebben dat dat zo blijft hebben de politici al jaren in hun zak.
Het is sneu voor de mensen van goede wil die hartstochtelijk vechten tegen de bierkaai, want het heeft geen enkele zin.
Ik ben niet bang meer om dingen op te schrijven. Ik word toch niet serieus genomen. Ik heb al wanhopig op de brug gestaan. Mijn verantwoordelijkheidsgevoel heeft het toen uiteindelijk op het laatste moment gewonnen van mijn wanhoop. Ik wil niet door mijn dochter worden herinnerd als iemand die het heeft opgegeven te proberen. Jammer genoeg is dit voor wat betreft een aantal zaken echter wel het geval.
Ik heb mijn zoektocht naar hulp al gestaakt. Na te zijn opgelicht voor meer dan drie ton liep ik zelf ook aan tegen de onneembare vesting van de bureacratie. Het sociale leed wat daar uit voort vloeide was niet te overzien. Na jaren intakegesprekken en wachtlijsten heb ik het idee ooit te worden geholpen ook opgegeven.
Een metaforisch anekdote werd mijn vrouw noodlottig. Onderstaand verhaal laat zien hoe men over lijken gaat om zogenaamde principes hoog te houden.
Ik heb een kleine tien jaar van mijn leven opgeofferd aan het zoeken naar hulp voor mijn inmiddels overleden vrouw. Zij was ernstig ziek. Helaas had zij een psychiatrische aandoening waarover de heren psychiaters het niet eens waren. Toen ze na zeven jaar zoeken eindelijk werd opgenomen door een psychiater van de goede club werd ze door een tegenhanger die het voor het zeggen had waar zij was terecht gekomen weer naar huis gestuurd. Deze aanpak werd haar uiteindelijk noodlottig en ze is in de noodopvang overleden.
Ik heb geprocedeerd tegen het tuig dat mijn geld gestolen heeft maar het rechssysteem in Nederland heeft niets met rechtvaardigheid. Het rechtssysteem is onderdeel van de BV Nederland die het vergaren van geld tot een religie heeft verheven en als iemand dat doet door op de goede manier gebruik te maken van het falende systeem wordt hij beloont en kan de oorspronkelijke bezitter van het geld, de rechtmatige eigenaar, er naar fluiten.
Van dit soort dingen worden mensen boos. Niet alleen boos op die ene boef die hun geld steelt maar vooral boos op het instituut dat hun rechteloos maakt en hun spullen in beslag neemt als ze niet meer aan hun verplichtingen kunnen voldoen omdat de echte criminelen inmiddels beschikken over alles wat hen toebehoort.
Er zijn mensen die zich in deze uitzichtloze situatie van het leven beroven. Er zijn er ook die hun heil zoeken in vluchtgedrag; drank en drugs. En er zijn er waarschijnlijk ook die in eerste instantie hun stem vredig willen laten horen. Maar als je dan weer niet gehoord wordt zijn er waarschijnlijk ook die mee gaan rellen als het vuurwerk om hun huis begint te knallen en ook hun stad inmiddels in brand staat.
Ik walg van het vernielende tuig. En ik distantieer me te allen tijde van mensen die stenen en vuurwerk gooien naar politieagenten en hulpverleners. Een absolute grens werd voor mij ook bereikt bij het belagen van een ziekenhuis. Maar ik walg misschien nog wel meer van de witte boord criminelen waarvan de arrogante, naïeve politici van dit land een soort marionetten zijn. Als politici in praatprogramma’s het gore lef hebben om deze, door hun eigen wanbeleid veroorzaakte excessen, aan te grijpen voor verkiezingsretoriek en op geen enkel moment hun eigen aandeel in deze uit de hand gelopen situatie onder ogen willen zien, bewijzen ze andermaal geen knip voor de neus waard te zijn.
Ik weet hoe het voelt persona non grata te zijn in dit land. Wel plichten geen rechten. Onrechtvaardig behandeld worden en de daaruit voortvloeiende machteloosheid. Ik herken de wanhoop van de groeiende groep mensen die totaal geen vertrouwen meer hebben in onze overheid.
Als je in dit land benadeeld wordt door het falen van een officiële instantie, of door criminelen die goed gebruik weten te maken van ons, op vele vlakken, falende rechtssysteem, heb je in dit land een onoplosbaar probleem.
De onneembare vesting van de bureacratie
Je kan aankloppen bij allerlei verzuilde loketten en je vind niemand die je kan of wil helpen. Het komt de echte criminelen en hun handlangers in het politiek systeem maar al te goed uit dat er nu heel veel domme kinderen en malloten, die alleen maar uit zijn op wanorde, lopen te rellen. Dat is koren op de molen van de politici die daardoor een groep hebben om tegen te ageren en tegelijkertijd een reden om niet te reageren op de vreedzaam protesterende meerderheid die bewust wordt overschaduwd door de relschoppers. Er werd en word een verband gelegd met 40 jaar geleden; Geen woning geen kroning. En daar hebben ze een punt. Huiseigenaren die om de markt op te drijven panden lieten leeg staan terwijl er woningnood heerste onder de armere bevolking. Ook hier werd het kapitaal beschermd. Ook daar infitreerde handlangers van de overheid in opdracht en aangestuurd door speciale politie-eenheden in de krakersgroepen zodat informatie van binnenuit naar buiten kwam. Later is deze methode heel even aan het licht gekomen en in vele doofpotten beland.
Als ik terugdenk aan de praktijken van Dokters van Leeuwen zou het mij niets verbazen als de relschoppers hier en daar worden aangespoord door de heersende macht zodat de echte demonstranten, de spreekbuis van de groeiende groep mensen die het vertrouwen in de overheid kwijt zijn, bewust worden overstemt.
Het vertrouwen is weg
Drie miljoen stemmers van het Nederlanders electoraat stemt niet meer omdat ze van mening zijn dat het toch geen zin heeft. Anderen stemmen op idealisten die zoveel te klein zijn dat ze nooit groot genoeg worden om daadwerkelijk een vuist te maken tegen de marionetten van de mafia.
Eigenlijk is Nederland al lang een bananenrepubliek. De vrouwen-, drugs- en wapenhandel hebben hier in feite de touwtjes in handen. Dat is alleen nooit aan te tonen en er is geen journalist die het waagt hier aandacht aan te besteden want dan is hij zijn leven niet meer zeker. Het geld regeert en degenen die er belang bij hebben dat dat zo blijft hebben de politici al jaren in hun zak.
Het is sneu voor de mensen van goede wil die hartstochtelijk vechten tegen de bierkaai, want het heeft geen enkele zin.
Ik ben niet bang meer om dingen op te schrijven. Ik word toch niet serieus genomen. Ik heb al wanhopig op de brug gestaan. Mijn verantwoordelijkheidsgevoel heeft het toen uiteindelijk op het laatste moment gewonnen van mijn wanhoop. Ik wil niet door mijn dochter worden herinnerd als iemand die het heeft opgegeven te proberen. Jammer genoeg is dit voor wat betreft een aantal zaken echter wel het geval.
Ik heb mijn zoektocht naar hulp al gestaakt. Na te zijn opgelicht voor meer dan drie ton liep ik zelf ook aan tegen de onneembare vesting van de bureacratie. Het sociale leed wat daar uit voort vloeide was niet te overzien. Na jaren intakegesprekken en wachtlijsten heb ik het idee ooit te worden geholpen ook opgegeven.
Een metaforisch anekdote werd mijn vrouw noodlottig. Onderstaand verhaal laat zien hoe men over lijken gaat om zogenaamde principes hoog te houden.
Ik heb een kleine tien jaar van mijn leven opgeofferd aan het zoeken naar hulp voor mijn inmiddels overleden vrouw. Zij was ernstig ziek. Helaas had zij een psychiatrische aandoening waarover de heren psychiaters het niet eens waren. Toen ze na zeven jaar zoeken eindelijk werd opgenomen door een psychiater van de goede club werd ze door een tegenhanger die het voor het zeggen had waar zij was terecht gekomen weer naar huis gestuurd. Deze aanpak werd haar uiteindelijk noodlottig en ze is in de noodopvang overleden.
Ik heb geprocedeerd tegen het tuig dat mijn geld gestolen heeft maar het rechssysteem in Nederland heeft niets met rechtvaardigheid. Het rechtssysteem is onderdeel van de BV Nederland die het vergaren van geld tot een religie heeft verheven en als iemand dat doet door op de goede manier gebruik te maken van het falende systeem wordt hij beloont en kan de oorspronkelijke bezitter van het geld, de rechtmatige eigenaar, er naar fluiten.
Van dit soort dingen worden mensen boos. Niet alleen boos op die ene boef die hun geld steelt maar vooral boos op het instituut dat hun rechteloos maakt en hun spullen in beslag neemt als ze niet meer aan hun verplichtingen kunnen voldoen omdat de echte criminelen inmiddels beschikken over alles wat hen toebehoort.
Er zijn mensen die zich in deze uitzichtloze situatie van het leven beroven. Er zijn er ook die hun heil zoeken in vluchtgedrag; drank en drugs. En er zijn er waarschijnlijk ook die in eerste instantie hun stem vredig willen laten horen. Maar als je dan weer niet gehoord wordt zijn er waarschijnlijk ook die mee gaan rellen als het vuurwerk om hun huis begint te knallen en ook hun stad inmiddels in brand staat.
Eind december zouden de Gebroeders van Lymborch een middeleeuwse markt in en om de Stevenskerk organiseren. Door de nieuwe lockdown gaat deze markt niet door. De Stevenskerk staat er de komende weken verlaten bij. Stichting Maelwael Van Lymborch verzorgt daarom een noodgedwongen maar daarom ook uniek online programma.
Vanuit een stille sfeervolle Grote Kerk, beter bekend als de Stevenskerk van Nijmegen brengt de stichting Maelwael Van Lymborch twee dagen lang een uitzending live bij de mensen thuis. Op 27 en 28 december kan iedereen vanuit zijn luie stoel mee genieten. Op zondagmiddag 27 december is er een lezingenprogramma vol nieuwe inzichten over deze grondleggers van de Nederlandse schilderkunst. Op maandagavond 28 december kan iedereen kijken naar Van Lymborch Draait Door, een vermakelijke middeleeuwse talkshow met kunst, theater en muziek.
Lezingenprogramma ‘Haal Van Lymborch in Huis’
Wat heeft Black Lives Matter te maken met het werk van de Maelwael-Van Lymborchs? De ontdekking van een nieuw getijdenboek, van de hand van een mysterieuze meester die ook aan het meesterwerk van de Van Lymborchs heeft gewerkt. Hoe de Van Lymborchs ware toonzetters waren voor de Gelderse kunst. Het komt allemaal aan bod tijdens een live programma op zondag 27 december om 14.00 uur.
Deze boeiende inzichten en ontdekkingen worden door vier sprekers live gebracht vanuit de Zuiderkapel van de Stevenskerk: Rob Dückers, Jochem van Eijsden, Jacobus Trijsburg en André Stufkens.
Talkshow ‘Van Lymborch Draait Door’
Op maandagavond 28 december is deze middeleeuwse talkshow vol spraakmakende sprekers, middeleeuwse mode, inspirerende kunst, verrassend theater, muziek… en roddel. De miniaturen komen tot leven bij het tonen van middeleeuwse kledij uit de collectie van de stichting. Er zal een nieuw lied over de meesterlijke broertjes en een flamboyante hertog worden vertolkt door troubadour Yann Lawick waarbij hij wordt begeleid door Lies Sommer op draailier. Nijmeegse Marieke verrast met ‘silent disco’ danstheater. Een middeleeuwse plaaggeest met marketingtalent schuift af en toe aan. Nijmegenaar van het jaar, Qader Shafiq, spreekt een column uit.
De presentator is René Arendsen, bekend als Ridder van Gelre (Omroep Gelderland). De talkshow wordt om 20.00 uur uitgezonden en duurt ongeveer 1 uur.
Uit onderzoek blijkt te zijn bewezen dat een nieuwe klant zeven keer iets van je voorbij heeft moeten zien komen voor er voldoende interesse is gewekt om klant te worden. Dit besef is de reden waarom er, met name op LinkedIn, heel veel mensen zijn die, op vaste tijden, vaak twee keer per dag, een post doen. Zij plaatsen content waarvan zij vinden dat die interessant is voor hun netwerk en met name content die een toekomstige klant moet verleiden ook klant te willen worden.
Ik heb het geprobeerd, maar ik heb het niet vol gehouden. Ik vind het erg moeilijk om twee keer per dag iets te bedenken dat interessant genoeg is voor mijn netwerk en bovendien nog een verleidingspoging moet zijn voor aankomende klanten. En dan heb ik het onderwerp tijd nog niet van stal gehaald. Nu, in coronatijd, zou ik iedere dag wel tijd kunnen vinden.
LinkedIn
Maar in gewone tijden ben ik blij dat ik het daar veel te druk voor heb. Kenners spreken mij nu direct tegen, want tijd speelt geen rol. Er zijn namelijk apps die je kunt inzetten. Dan bereid je al je posts voor de hele week voor en apps als Hooter, Buffer en Later plaatsen jouw content op de tijd die jij vooraf hebt bepaald. Zo kun je twee keer per dag de spotlight op je zetten terwijl je zelf rustig buiten de schijnwerpers aan het werk bent.
Facebook
Zo heb ik een tijdje iedere ochtend een quote gepost met daaronder een vast aantal hashtags; #QuoteOffTheDay #YannLawick #klankspijs #VermakelaarInOntroerendGoed #PionioDeClown #dezingendeoesterman
En ieder avond postte ik dan een mooi lied met als hashtag #SongOfTheDay
Ik vind het belangrijk dat mijn content altijd authentiek is. Ik bedoel daar mee dat ik alleen nummers en quotes post waar ik echt iets mee heb. Op die manier weet je ook zeker dat jouw volgers je op die manier beter leren kennen.
Zo kunnen ze er op vertrouwen dat als ze jouw pagina weer bezoeken ze misschien wel weer iets aantreffen wat ze aanspreekt.
Nu heb ik, al zeg ik het zelf, wel een heel brede muzieksmaak en houd ik, naast de soorten muziek dat ik zelf maak, ook van jazz, funk, pop, rock, punk, klassieke muziek en alles wat daar tussen zit. Misschien met een uitzondering voor techno en house muziek, een genre dat ik nooit heb leren waarderen,
Bij de quotes kom ik vaak op het esoterische gebied. Op een bepaalde manier ben ik wel spiritueel geïnteresseerd. Ik ben behoorlijk gevoelig. Al zou je dat misschien zo op het eerste gezicht soms niet zeggen. Maar k voel veel. Doorgaans voel ik meer dan ik begrijp, en ik heb geleerd me dat toe te staan. Het is net zoiets als leren te vertrouwen op je intuïtie.
Verder post ik op LinkedIn en Facebook regelmatig content van anderen die ik interessant vind. En ook daar geldt dat je eerst moet geven voor je krijgt. Zoals de kosten ook altijd voor de baten uit gaan, gaan mensen het jou pas gunnen iets van jou te delen, als jij dat ook voor hen doet.
Aan het eind van mijn post gisteren heb ik als Post Scriptum nog een commercial toegevoegd waar ik een heel klein rolletje in had. Morgen en overmorgen zal ik dat weer doen, maar dan voor een andere bouwmarkt. Vandaag besluit ik met een commercial waarin de regisseur het leuk vond om alle clichés van de jaren tachtig te gebruiken, Ik mag wel vertellen dat we erg veel lol hebben gehad tijdens de opnames.
een commercial voor de Belgische TV waarin ik zing en ook de voice-over doe
Ik hoop altijd dat de dingen die ik doe andere mensen inspireren. Zelf word ik ook voortdurend geïnspireerd door alles uit mijn omgeving. Zeker niet alleen online. Mensen op straat, gesprekken in de bus. Of, toen dat nog kon, in de horeca. Maar ook de natuur, kunst (met name kunst) en de dingen van alle dag kunnen prachtige bronnen van inspiratie zijn. Denk aan Simon Carmiggelt. Zo heb ik ooit een middag in het gras gelegen en heb ik, zoals ik als kind soms hele dagen deed, alleen maar naar de wolken gekeken. Een eindeloze bron van fantasie omdat de vormen voortdurend veranderen, en je er dus steeds weer andere dingen in kunt zien.
zie hier het resultaat
De opdracht van vandaag:
Wat is jouw verhaal? Mijn verhaal. Het verhaal van Jan Willem. Zo’n kinderboek had ik ooit. Ik ben gedeeltelijk opgegroeid in het Keltische Bretagne. De invloed van de streek en de cultuur zal er altijd blijven. Het is een soort aangename melancholie. De vinger is er niet altijd precies op te leggen, maar ik vloek nog steeds in het Bretons. En al ben ik inmiddels ongelovig, in het Bretons roep ik God nog regelmatig aan. Na Bretagne kwam het Brabantse Breda en daarna de noordelijkste Brabantse stad Nijmegen. Nijmegen ligt weliswaar in Gelderland, maar al die studenten uit het zuiden die zijn blijven hangen hebben een behoorlijke invloed op het Bourgondisch gehalte van de Keizerstad. Al tijdens mijn studie in Nijmegen ben ik bij een Commedia dell” Arte gezelschap gaan spelen waarmee we o.a. in Italië op traden.
Waarom ben je ondernemer geworden? Ergens in de jaren tachtig begon ik met optreden. Daarvoor trad ik ook al op met bandjes. Ik wilde doen wat ik graag doe en ik wilde graag mensen vermaken. En voor ik het wist was ik een artistiek ondernemer. Omdat er meer vraag was dan ik kon bieden. Ik kon maar op één plek tegelijk zijn. Ging ik bevriende muzikanten en zangers inzetten om mij te vervangen als ik al ergens anders speelde. Binnen de kortste keren had ik een impresariaat en zaten er andere mensen op mijn bureaustoelen achter mijn bureau dingen te regelen, Ik was ineens werkgever.
Van hoe ver ben je gekomen? Daarna kwam er een periode met tegenslag en ellende. Oplichting, list en bedrog. Van zowel echte als witte boord criminelen. En dan hebben we nog de belastingdienst en de overheid. en “on top of that” problemen in de privésfeer gevolgd door een diep dal.
Maar onkruid vergaat niet. En waar een wil is is een weg. Om maar eens wat dooddoeners van stal te halen. Maar het ging niet vanzelf.
Waarom ben je je gaan specialiseren in jouw vakgebied? De basis is voor mij het het mensen naar de zin maken, Verwennen eigenlijk. Toen ik mijn studie gastronomie in Antwerpen had afgerond, of eigenlijk al gedurende de opleiding, werd me steeds duidelijker dat voor mij koken voor gasten en muziek maken en zingen voor publiek heel veel overeenkomsten heeft. Als je het goed doet maak je een mooie herinnering. Doe je het nog beter dan creëer je een onvergetelijke beleving.
Wat is jouw missie & visie? Mijn missie is het mensen verwennen met de “kunstjes” die ik beheers. In de ideale wereld op een plek waar mensen zitten in een mooie ambiance met schilderijen, van mijn hand aan de muur. En tijdens de gerechten kom ik zo nu en dan een lied zingen wat iets te maken heeft met dat wat op de borden word geserveerd. Of ik speel op mijn accordeon, gitaar of de piano melodieën uit de streek van de ingrediënten van de maaltijd.
In zo’n setting kunnen de gasten met aandacht genieten. Dan proef je veel meer en krijg je ook van de liederen en de muziek veel meer mee. Uiteindelijk ga je horen wat je proeft en proeven en ruiken wat je hoort.
Door Sylvana Leka werd ik uitgenodigd om mee te doen aan een challenge. De z.g. 7 daagse zichtbaarheids challenge met als ondertitel Zet je eigen spotlight aan
Vandaag was dag 1 en helaas kon ik niet bij hun online meeting zijn want die viel samen met een zoom meting die ik had voor mijn huidige werk als bron en contactonderzoeker in de strijd tegen de Covid-19 pandemie bij de GGD. Dat zal helaas deze week wel vaker voorkomen want we beginnen mijn werk iedere dag met een zoom meting, de z.g. dagstart, en die is steeds op de zelfde tijd. Maar niet getreurd, ik kan na mijn werk de zoom meting terug kijken en er is een werkmap met vragen en opdrachten die ik kan invullen.
Aan de hand van 5 tips om mijn zichtbaarheid te vergroten werd eerst gekeken hoe zichtbaar de deelnemers al vinden dat ze zijn. Waar laat je je zien op de Social Media als; Facebook, LinkedIn, Instagram, YouTube, Snapchat en TikTok. Die laatste twee apps heb ik, maar daar doe ik eigenlijk (nog) niks mee. Mijn huisgenoten wel, maar is dat mijn doelgroep? Het lijkt mij, en onze zichtbaarheidsdeskundige, zinnig om daar zichtbaar te zijn waar je doelgroep zich bevindt.
Ik vermoed dat in onderstaande lijst staat hoeveel procent van mijn klanten aanwezig is op de desbetreffende social media. Correct me if i’m wrong.
Er is een groot verschil tussen zichtbaar zijn en zichtbaarheid
Omdat mensen zaken doen met mensen moet je niet alleen je onderneming in de spotlights zetten maar vooral ook jezelf. De mens achter het bedrijf. De drijvende kracht, de initiator, de man (of vrouw) met de visie en het enthousiasme om er voor te gaan. Silvana vraagt ons hoe tevreden we al zijn over onze zichtbaarheid. Welk cijfer zouden we het geven?
Ik dacht een 7. Best ok maar nog lang niet goed genoeg. Vooral ben ik bang dat ik nog niet op de juiste manier zichtbaar ben bij mijn echte doelgroep. Mijn ideale klant. Maar daarover straks meer. Ik wil wel naar een dikke 9, maar hoe kom ik daar. Hoe bereik ik mijn doel?
Om dat te weten moet je eerst je doel definiëren. Mijn doel is gevonden worden door mensen die willen genieten op de manier die ik hun kan bieden. Als me dat lukt heb ik veel leuk werk.
Gelukkig heb ik veel te bieden. Mijn vak is mijn passie, of eigenlijk moet ik zeggen mijn passies zijn mijn werk geworden. De kracht van mijn concept zit hem ook in dat ik mensen graag wil laten meegenieten van dat wat ik zelf zo mooi, fijn en lekker vind. Met aandacht genieten. Met aandacht laten genieten. Mijn missie is mensen onvergetelijke herinneringen presenteren.
Een entourage creëren waar mensen in vervoering raken. De combinatie van klank; muziek, liederen, poëzie en spijs; mooi en lekker eten. Ik schrijf mooie luisterliedjes, speel mooie muziek, zing mooie liederen, ik weet sfeer te maken en te ontroeren. En dan kan ik ook nog heel lekker koken, mensen laten genieten van mooie gerechten en prachtige producten.
Gastronomie, Genieten en Gastvrijheid
een klank-spijs arrangement
Mijn ideale klant moet zich herkent en erkent voelen door dat wat ik hem te bieden heb. Het is mijn streven om iedere gast een mooie herinnering mee te geven en eigenlijk is mijn missie iedereen waarvoor ik werk een unieke, onvergetelijke ervaring te laten beleven.
Wie is mijn ideale klant? Voor wie wil ik zichtbaar zijn?
Mijn ideale klant heeft het goed voor elkaar. Hij (of zij) heeft de schaapjes op het droge en kan zich luxe in zijn (of haar) leven permitteren. Mijn ideale klant snapt dat de tijd die je doorbrengt met de mensen die je het dierbaarst zijn, kostbare tijd is waar je van dient te genieten.
Hij ( of zij) is bang dat anderen het beter of slimmer doen dan hij (zij) Zijn (of haar) grootste droom is gelukkig, mooi en populair zijn, en hij (of zij) weet die droom ook te verwezenlijken. Hij (of zij) heeft een netwerk met veel gelijkgestemden, waarmee hij (of zij) graag de geneugten van het leven deelt. Verwent worden en omringt zijn door mensen die hem (of haar) dierbaar zijn die ook worden verwend.
Mijn ideale klant houdt van kunst, literatuur, muziek en van gastronomie en het zogenoemde joi de vivre. Van theater, museumbezoek, buitenshuis dineren, cafébezoek, kleinschalige festivals, natuur en bijzondere workshops. Mijn ideale klant kan een geslaagde ondernemer zijn maar ook iemand uit de wetenschap. Mijn preferabele clientèle kan een chirurg in het gezelschap van een schrijver of ander kunstenaar zijn geflankeerd door een accountant, fiscalist of makelaar. Het is uiteindelijk belangrijker dat zij het schoons in het leven naar waarde weten te schatten, dan wat hun professie is.
Ik wil werken aan het beter gebruiken van de sociale media. Het vinden van een haalbare strategie die hier aan bij draagt. De weerstand zit ‘m voor mij vaak in verplichte acties die niet bij me passen. Ook acties waarvan ik me kan voorstellen dat mijn doelgroep zich daar juist aan stoort, zoals ik me stoor aan anderen die dat doen. Ik wil mijn authenticiteit waarborgen. Er zijn ook sociale media die ik niet gebruik omdat ik ze niet snap. Snapchat en TikTok zijn daarvan de beste twee voorbeelden.
De foto opdracht
Jan Willem door de jaren heen
Op de eerste foto was ik erg veel ballen hoog aan het houden. Ik was mantelzorger voor mijn zieke vrouw, ik werkte in de verstandelijk gehandicapten zorg als flexer, daarnaast werkte ik als pedagogisch medewerker op een BSO. (de foto is genomen in de theaterruimte van die BSO) In die tijd had ik nog maar bar weinig optredens en kon ik niet meer rond komen van mijn artistiek product. Iets wat me vele jaren daarvoor wel lukte. Wel werkte ik in die tijd als vrijwilliger veel op een festival in Nijmegen waar het eerste eitje werd gelegd voor een nieuwe weg om in te slaan. Daar wekte ik Pionio de clown weer tot leven en ontstond mijn act “de zingende oesterman”.
Op de tweede foto ben ik bijna klaar met mijn koksopleiding die ik ben gaan doen omdat het werkbedrijf mij de kans bood nog een opleiding te gaan doen. Ik heb er toen onmiddellijk voor gekozen om gastronomie te gaan studeren in Antwerpen. Een stad die joi de vivre uitademt en waar genieten spreekwoordelijk op iedere gevel staat. Het zogenoemde elfde gebod: Gij zult genieten. Op de Antwerpse PIVA en in mijn leerbedrijven heb ik heel veel geleerd, en daar heb tot op de dag van vandaag profijt van.
De derde foto is er een die ik net heb gemaakt. Een selfie van vanavond. Mijn bedrijf staat sinds half maart een soort van in de ijskast. Ik heb haast geen opdrachten gehad dit jaar. Begin dit jaar zag het er heel anders uit. Toen had ik een volle agenda tot bijna eind december. Heel veel leuke opdrachten en uitdagingen in binnen- en buitenland. Maar toen kwam de corona-pandemie. Momenteel zit ik dus hele dagen achter een beeldscherm (twee zelfs) om met de positief geteste mensen uit te zoeken wie ze besmet zouden kunnen hebben en wie hen besmet zou kunnen hebben. Het zogenaamde bron en contactonderzoek.
Deze enorme adempauze voor mijn onderneming geeft me echter wel de ruimte om, naast mijn bezigheden om de kost te verdienen, ook aandacht te besteden aan mijn zichtbaarder zijn op de sociale media. En ik vertrouw er op dat me dat geen windeieren zal leggen.
Tot morgen.
PS ik had nog wel één leuke opdracht als acteur;
eerste scène rechts op de achtergrond en de laatste scène “tochtstripje”.
Omdat ik heb ontdekt dat er een hele mooie overeenkomst is tussen componeren en gerechten verzinnen, en misschien nog wel een grotere vergelijkbaarheid tussen zingen voor publiek en koken voor gasten, ga ik twee van mijn passies combineren. Omdat je in beide gevallen je best doet om een mooie, bij voorkeur onvergetelijke, herinnering te bewerkstelligen heb ik gekozen voor de werktitel Moment Suprême.
Zo heette lang geleden ook mijn eerste CD, en nog langer geleden luisterde ook mijn speelmansgroep naar deze naam.
Mijn nieuwe activiteit is eigenlijk een uitbreiding van wat ik al deed in mijn act als de zingende oesterman.
Klank-Spijs combinaties.
(K)oester-momenten. Denk hierbij bijvoorbeeld aan een huiskamerconcert waarbij voor en na iedere gang een toepasselijk stukje muziek wordt gespeeld of een bijpassend lied ten gehore wordt gebracht.
Neem gerust contact op om te kijken welke klank-spijs-combinatie het beste past bij uw huiskamer, tuin, terras, boot of andere verrassende locatie.
Veel mensen hebben wel een conflict of een ruzie waar ze eigenlijk iets aan zouden willen doen.
Natuurlijk zijn er altijd heel wat redenen te verzinnen om daar maar even mee te wachten. Meestal gaan deze dingen echter niet vanzelf weg en soms etteren ze zelfs generaties lang door. De grootste vetes berusten op een klein misverstand. Het komt zelfs nogal eens voor dat beide partijen een heel andere kijk op het conflict hebben, waardoor een oplossing nog moeilijker door hen zelf kan worden gevonden.
Wij kunnen helpen. Wij streven naar een conflict-armere samenleving. Om deze maatschappij met minder onenigheden te creëren, bieden wij deze unieke dienst aan.
Het kan anders beter Onze bemiddelaars zijn er van overtuigd dat niemand echt baat heeft bij onenigheid en gaan graag met en voor u op zoek naar oplossingen.
Waar een wil is, is een weg Alleen het aanhoren van de verhalen van beide “kampen” is al heel verhelderend. In de meeste gevallen willen beide kampen heel graag dat de problemen de wereld uit zijn en is het alleen nog maar de vraag hoe we dat voor elkaar gaan krijgen.
Ieder nadeel heeft zijn voordeel
Als we er eenmaal uit zijn hoe het conflict kan worden bijgelegd is het meestal zo dat de nieuwe situatie een aanleiding is om daar iets mee te doen.
Een blijvende herinnering. Voor iedereen kan dat op een bij hem of haar passende manier worden vorm gegeven; Een kunstwerk, een foto, een lied of zelfs een voorstelling. Met ons unieke netwerk van kunstenmakers en creatieve geesten weten wij altijd wel de juiste persoon te vinden die iets kan maken dat precies op jou of jullie is afgestemd. Zodat je voor altijd iets tastbaars, zichtbaars of beluisterbaars bij de hand kan hebben om je te herinneren aan wat was en belangrijker nog aan wat is.
Dat mag gevierd worden Ook is het vaak zo dat de vreugde van de herstelde band, vriendschap of liefde de aanleiding kan zijn voor een feest. Dat is meteen ook een mooie manier om de buitenwereld te laten delen in jullie blijdschap en geluk.
Kan jij iets bijdragen aan deze dienst? meld je dan op ontroerend-goed@live.nl
Één van de vele prachtige wijze spreuken uit de taal van mijn jeugd. Een stapje terugzetten om beter te springen. Dit moeten we af en toe doen. Zoals ik nu ook eens goed moet beschouwen wat er de laatste tijd allemaal gebeurd is om ideeën te ontwikkelen voor wat me te doen staat.
En weer had ik minder impulsief, misschien ook minder principieel, moeten handelen. Ook is het, zoals dat wel vaker voor kwam in mijn bestaan, andermaal zo dat ik in een situatie ben terecht gekomen die ik niet had kunnen zien aankomen. Ik heb weer eens goed rekening gehouden met de belangen van anderen, nota bene het bedrijf waar ik voor werkte, en zelf schiet ik er weer bij in.
Als ik had geweten dat de last die ik had van mijn voet niet iets was dat vanzelf over ging, maar een aandoening waar ik hoogst waarschijnlijk een paar maanden zoet mee ben, had ik natuurlijk mijn baan niet opgezegd. Dan had ik me gewoon ziek gemeld. Nu heb ik me in mijn laatste week ook ziek moeten melden, omdat ik simpelweg niet meer kon staan van de pijn, maar helaas nadat ik al had aangegeven het niet meer vol te houden bij mijn laatste werkgever.
Het heeft nu nare consequenties dat ik, bij mijn laatste werkgever, heb aangegeven, op die plek, in die functie, met die onderbezetting en zonder de beloofde begeleiding zo niet verder wilde werken. Ik werd er ook echt doodongelukkig. Op het moment dat ik met mijn manager en een interim om de tafel ben gaan zitten om het beëindigen van mijn arbeidsovereenkomst te bespreken, had ik al gesolliciteerd bij een ander bedrijf. Zelfverzekerd als ik soms kan zijn, mede door het leuke gesprek en de rondleiding in het bedrijf, ging ik er min of meer van uit dat ik die baan al had. Zodoende maakte het mij toen ook niet veel uit hoe er op papier gezet werd dat mijn contract voortijdig werd gestopt. (Zie consequent zijn) Dientengevolge staat in mijn ontslagbrief dat de arbeidsovereenkomst op mijn verzoek is beëindigd en ben ik , in de ogen van het UWV, zodoende verwijtbaar werkeloos. En dan heb je ineens geen recht op WW. Bovendien heeft het er alle schijn van dat mijn laatste werkgever mij ook niet ziek uit dienst heeft gemeld, ondanks dat ik de laatste week in de ziektewet zat. De gevolgen daarvan zijn mij nog niet bekend, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat me dat ook niet goed gaat uitkomen.
Ik ging naar de huisarts omdat ik al een hele tijd last had van mijn rechter voet. In het begin dacht ik steeds dat ik een steentje in mijn schoen had, maar iedere keer als ik dan mijn schoen uit deed bleek er niets in te zitten. Ook had ik een wondje aan de binnenkant van mijn voet. Ik dacht dat gaat vanzelf wel over, maar het werd steeds erger. Dit bleek een ulcus cruris venosum zeg maar een open been te zijn. Omdat de pijn niet alleen oppervlakkig, maar juist ook van binnen komt, werd gevreesd dat de ontsteking ook het bod had aangetast. Na een bezoek aan de afdeling radiologie bij het Radboud UMC, werd duidelijk dat dit het gevolg van een hielspoor was.
Beide aandoeningen hebben als directe oorzaak overbelasting. Te lang staan. De diensten van meer dan 10 en soms zelfs 12 of 13 uur met zo goed als, en regelmatig helemaal geen, pauze hebben hier natuurlijk geen goed aan gedaan. Natuurlijk werkt mijn postuur en overgewicht hier ook in mijn nadeel.
Inmiddels ben ik onder behandeling bij de Maurits kliniek waar ik komende week een soort vaatonderzoek krijg en waar mijn been nu steeds gezwachteld wordt. De wond wordt behandeld met zilver en zeewier. Dat vind de zingende oesterman dan wel weer een mooi gegeven. Om niet heel de nacht wakker te liggen van de pijn krijg ik nu pijnstillers op basis van morfine. Het moet maar even zo.
Mijn goede voornemens voor wat betreft het meer bewegen, weer gaan sporten, staan nu noodgedwongen even in de ijskast.
Met mijn been omhoog heb ik wel weer tijd om te schrijven en om te studeren. Ook ben ik flink aan het nadenken en het een en ander op papier aan het zetten betreffende nieuwe concepten, acts, liedjes, teksten en ook overweeg ik weer de stap naar het zelfstandig ondernemen.
Ik ben dus weer beschikbaar voor opdrachten als muzikant (als ik niet te lang hoef te staan) en tal van andere nieuwe uitdagingen. Benader me dus gerust als je me kan gebruiken als acteur, muzikant, kok, oesterman, of om eens mee te denken over heel iets anders.
Begin december ga ik voor het eerst sinds lange tijd weer op pad met mijn goede vriend Cees Rombout. We hebben zelfs al een naam voor ons animatie duo; Duo Burlesk!
vermakelaar in ontroerend goed 